Hi,
I hope you’re all nicely :).
I’d like to get this opportunity and would like you Pleased Holiday seasons! We’re acquiring prepared to celebrate Xmas right here, and we hope we will have a beautiful time with the young children. I have been considering about what could I provide to you all as a reward for the vacations, and I determined it must be a thing for the grownups this time. I’d like to share with you a small story of mine which was first published in 2014 and which you might have go through if you’ve been section of my journey considering the fact that the Kickstarter marketing campaign in 2018. It’s an early get the job done of mine, and now that I read it all over again I would almost certainly edit it even further, but I still really like it all the identical.
As luck would have it, my first posted piece of literature was showcased in a bilingual anthology e book in English and Maltese, titled Unbroken Words – Kliem Infinit.
Malta, a country which I identified as “home” for numerous a long time is a bilingual nation, and every single author wrote a tale in a person of the two formal languages. I will share with you listed here the tale in English, and for the Greek readers, I’ll also share even further down the first variation which I had published in Greek. I’d love to listen to how you find it.
Acquire treatment of yourselves, your people, and I hope you will get some rest, and develop some wonderful memories more than the holidays.
PS1. Can you location me in this photo, taken for the duration of that book launch occasion in Malta?
PS2. The guide start of Sunny has unfortunately been postponed to 2022 by the publisher Faraxa.
PS3. Far more translated editions in more languages of Cousins Endlessly and Pleasure Avenue will appear in the very first quarter of 2022.
******************************************
Filling the Parcel, created by Elisavet Arkolaki © 2013, very first revealed in the anthology e book ‘Unbroken Words and phrases/Kliem Infinit’, Vision+ Group, 2014, Malta.
I remember my mom telling me just prior to she shut her eyes without end 20 years in the past, as if in a desire, that the existence which is provided to us arrives in the shape of a parcel. The reward wrapping can be anything at all from exceptionally interesting to utterly hideous whereas the sizing of the parcel can vary from a small matchbox to that of a fridge carton.
‘You do not get to choose your parcel. It is a matter of luck what you are likely to conclusion up with. But it does come empty, and by way of the yrs, you are the 1 that has to fill it. Hold the excellent in there, continue to keep the terrible, and throw away the worthless. Usually try to remember to get rid of the useless types,’ I recall her telling me.
What she unsuccessful to notify me nevertheless, and it required my full life to determine it out myself, is how gorgeous, how personally fulfilling the content of the parcel can be, no matter the situations surrounding the encounters you have had all through.
Here’s my minimal story.
I was born in 1950, in a tiny town known as Kokkini, in Greece. I experienced a sharp brain and I was good at college. All through my last year, I received the 1st prize in a faculty level of competition. This granted me a scholarship to study promoting at a university in London, United kingdom, and also a task that would help me to sustain myself though currently being there. At the time there wasn’t just about anything else I desired far more. I now knew the language and the only detail lacking was a signature from my guardian that would enable me to abide by my desire*.
My father refused to indication the important papers. ‘The position of a girl is to get married and bear small children,’ was his only remark. He did, having said that, concur to allow me go on my studies at a secretarial college. That would grant me a first rate job for a female, and I would be capable to add to our household with a significantly needed excess income. Most importantly while, I would continue to stay in the family residence and below my father’s handle until eventually the working day I would be handed above to a husband.
When I finished my reports, I obtained a work in a modest community firm. This is exactly where I fulfilled Giorgos, an personnel in the cafeteria of the community where I was doing work, and who would, later on, become my husband.
He was a tranquil, sweet and reduced profile gentleman, and was eight a long time older than me. He previously experienced a failed marriage driving him but no young children. My father did not approve of 3 him. First of all because he was a divorced guy, therefore a failure in his eyes, and next due to the fact the man, in order to be named male, cannot be of a passive, light mother nature.
This was the 1st time that I stood up for myself and I went against my father’s would like.
I would by no means marry a person that my father would pick out for me, someone like him. He did sooner or later acknowledge my selection and I wedded Giorgos in a compact ceremony within the subsequent calendar year and remaining the countryside soon right after. We moved to the money, Athens, aspiring to make a new get started. There we introduced two boys into the globe, and along with Giorgos, I worked tricky my whole everyday living earning absolutely sure that they would never miss something.
But I missed a whole lot.
As a youthful lady, I often dreamed of traveling, getting encounters in faraway lands, studying, experience absolutely free, and obtaining to be unbiased. As a married lady, I craved some no cost time to occupy myself with inventive pursuits these as drawing, composing, and embroidering in specific. I wished, oh how I wished, to have experienced the probability to expertise existence by adhering to a unique path and not the a person pre-decided on my behalf, as was the situation for most women of my social class and time.
I normally questioned whether or not I did have a selection.
Could I have done factors differently? Could I have long gone against my father and the regulations of a male-dominated culture? Could I have caused unhappiness as a result of disobedience to my mum without guilt? Could I have been “immoral” and have engaged in premarital sexual associations and get a style of the flexibility that today’s women delight in? Could I have at any time followed these types of a way of residing in the early ’70s with no the worry that my father would eliminate me, without guilt and dread that I could be jeopardizing my honor and therefore my upcoming and survival, since I was just, just a female, and in require of a protector?
Giorgos was a very good male. He had a coronary heart of gold. And he loved me. But the reality is that I in no way liked him back, at least not in the way that a lady should like her gentleman. He was the salvation from the oppression of my father because he was his exact reverse.
Even so, I did not expertise slipping in really like, the enthusiasm, this deep aching really like that is described in novels like the ones that I secretly study in English as a teen – a language which I figured out in purchase to be ready to convey house any variety of textbooks I required with no handle and censorship considering the fact that my moms and dads only realized our native language.
Giorgos was extra like a close friend to me. He was my associate in the “job” of “creating a family” which we made the decision to undertake collectively. At the exact same time though, I hated him simply because I was mindful that he could in no way be nearly anything much more than that, a mate. When I appeared at his deal with I observed all the issues that I could never truly feel or knowledge by his aspect.
Oh, Mom! Now that I am properly around 60, and with my spouse lifeless and my young children married and much away, I sense a dense absolutely nothing sitting down on my chest and crashing me.
In solitude, as a pensioner, I now have the luxurious of time to sit down and mirror back again on my life…and I cry. I have an aching agony that overtakes my internal anything and I feel the need to apologize to daily life, my young ones, my spouse, myself.
I experienced constantly so significantly thought that whatsoever I was undertaking was completed properly that I have normally been carrying out the correct thing. But, mother, do you know what I now know? The misplaced goals and the suppressed wants had been dripping bitterness, anger, unhappiness, and poison in the family that I developed.
I now see that I was hurting them, without noticing that though they didn’t know what I was wondering, they were able of sensation almost everything. All the ills and negatives ended up flowing like a river from the pores of my skin. I unwillingly grew to become a harsh particular person. I demanded a great deal from all of them. I was receiving mad and keeping on to this experience for extensive intervals at a time, with out providing any explanations, for the reason that I deep down considered that they all owe me. They owed me, mom, for the misplaced lifetime, the other lifetime that I never lived, the life that I sacrificed for them, the lifestyle that their existence deprived me.
Oh, Mother! I lived in misery. I unsuccessful. I was not selfish ample to combat for my needs when the time was suitable and now I’m paying out the price tag.
I thought about what the entire world would say … you … father. The entire world and all the “must do’s”.
I did not dare to fill the parcel that I was offered the working day that you introduced me into this entire world with whatever appeared gorgeous and useful in my eyes. But you also bear responsibility for my misery. You in no way advised me, perhaps mainly because you have been terrified, that selfishness as a concept has been deliberately tarnished due to the fact it is dangerous to our culture and its norms, to a society that so strongly resists and crashes the device, but that to a selected extent it can verify to be nutritious for a rebellious spirit.
You did not suggest me that the unit should to resist, even to sadden all those that encompass it in order to stay clear of unhappiness for oneself and for the kinds that will locate on their own following to it. Perhaps mainly because you did not dare to do that both. Possibly you regarded it impossible to accomplish. You desired my safety in the specified entire world.
But I now know that a guy with suppressed desires and a thirsty ego can only anticipate to be led to a daily life-extended distress.
It took me a prolonged time to apprehend that it is only a egocentric human being, someone who dares to do what he wishes and who is eager to go against even the ones he enjoys and respects, who can discover joy. It normally takes a egocentric human being to fill in their life’s parcel with great things. I have now gained the knowledge I desperately desired again then that whatever you place in there, whatever you preserve in this parcel, only this is what you are capable of featuring to other individuals.
In the close, it all arrives down to selfishness, and the appreciate of one’s self.
Selfishness: A term that even nowadays we are even now afraid of announcing, since it has generally been, and however is, inseparably linked with a strategy that carries with it all the ills of this world. By suppressing my moi, I, your daughter, received stuffed with lots of lousy issues and I supplied similarly as many. This is the lesson that I would like to share with my young children, in the hope that a single day they will forgive me.
*During these decades in Greece, younger people have been getting grown ups at the age of 21.
*********************
Greek version
Ο Εγωισμός
Θυμάμαι σαν σε όνειρο τη μάνα μου να μου λέει λίγο πριν κλείσει τα μάτια της, είκοσι χρόνια πριν, πως η ζωή που μας προσφέρεται έχει τη μορφή ενός πακέτου δώρου. Το περιτύλιγμα μπορεί να είναι από άκρως εντυπωσιακό έως και αποκρουστικό ενώ το ίδιο το πακέτο κυμαίνεται από μέγεθος σπιρτόκουτου μέχρι μέγεθος κούτας ψυγείου. «Το πακέτο δεν το επιλέγεις, ό,τι σου λάχει. Είναι όμως άδειο και με τα χρόνια καλείσαι εσύ ο ίδιος να το γεμίσεις. Φυλάς όμορφα, φυλάς άσχημα, πετάς τα άχρηστα. Να θυμάσαι να πετάς τα άχρηστα», μου είπε.
Αυτό όμως που δεν ανέφερε και που μου πήρε μια ζωή ολόκληρη για να το καταλάβω είναι πως το κατά πόσο όμορφο, το κατά πόσο προσωπικά ικανοποιητικό θα μπορούσε να είναι τελικά το περιεχόμενο του πακέτου είναι αποτέλεσμα εγωισμού. Είναι το αποτέλεσμα μιας λέξης που φοβόμαστε ακόμα και σήμερα να προφέρουμε μιας και είναι πάντα, άρρηκτα συνδεδεμένη ως έννοια με όλα τα δεινά του κόσμου.
Γεννήθηκα το ’50. Το μυαλό μου έκοβε και ήμουν καλή στα μαθήματα. Στην τελευταία τάξη του σχολείου κέρδισα το 1ο βραβείο σε έναν σχολικό διαγωνισμό και αυτό μου εξασφάλισε μια υποτροφία σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου και μια δουλειά που θα με βοηθούσε να συντηρήσω τον εαυτό μου στο εξωτερικό. Το ήθελα σαν τρελλή. Την γλώσσα την ήξερα. Το μόνο που έλειπε ήταν μια υπογραφή από τον κηδεμόνα μου*.
Ο πατέρας μου αρνήθηκε. «Ο ρόλος της γυναίκας είναι να παντρευτεί και να κάνει παιδιά» μου δήλωσε. Δέχτηκε όμως να μου επιτρέψει να πάω σε μια σχολή γραμματέων στην περιοχή μας, μιας και η γραμματειακή υποστήριξη εθεωρείτο ένα αξιοπρεπές επάγγελμα για μια γυναίκα και έτσι θα παρέμενα κάτω από τον έλεγχό του μέχρι να παντρευτώ. Όταν τελείωσα τη σχολή έπιασα δουλειά σε μια μικρή εταιρία. Εκεί γνώρισα τον Γιώργο, υπάλληλο στο καφενείο της γειτονιάς όπου δούλευα και που έμελλε να γίνει ο σύζυγός μου.
Ήταν ένας ήρεμος, γλυκός και χαμηλών τόνων άνθρωπος, 8 χρόνια μεγαλύτερός μου, με έναν αποτυχημένο γάμο στο ενεργητικό του αλλά χωρίς παιδιά. Ο πατέρας μου δεν τον ενέκρινε. Κατά πρώτον εξαιτίας του διαζυγίου στο ιστορικό του και κατά δεύτερον γιατί ο άντρας, για να μπορεί να λέγεται άντρας, δε νοείται να είναι μαλθακός.
Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που πάτησα πόδι. Δεν θα έπαιρνα ποτέ κάποιον που θα τον διάλεγε ο πατέρας μου, κάποιον σαν τον πατέρα μου. Με τον Γιώργο παντρευτήκαμε μέσα σε ένα χρόνο και φύγαμε από την επαρχία. Κάναμε ένα νέο ξεκίνημα στην πρωτεύουσα μετά από δική μου παράκληση. Εκεί φέραμε στον κόσμο δυο αγόρια και παράλληλα με τον Γιώργο, δούλεψα κι εγώ όλη μου την ζωή για να μην τους λείψει τίποτα.
Έλειψαν όμως πολλά σε εμένα. Πάντα ονειρευόμουνα από παιδούλα ταξίδια, εμπειρίες σε μακρινούς τόπους, σπουδές, ελευθερία, ανεξαρτησία. Ως παντρεμένη αποζητούσα χρόνο που ποτέ δεν είχα για να καταπιαστώ με τις τέχνες, συγκεκριμένα με τη ζωγραφική, το γράψιμο και το κέντημα που τα αγαπούσα και στα οποία είχα ταλέντο. Θα ήθελα, αχ πόσο θα ήθελα να μπορούσα να δω πως μοιάζει η ζωή σε μονοπάτια που ξεφεύγουν από τις σταθερές για τις γυναίκες της εποχής και της τάξης μου.
Συχνά αναρωτιόμουν αν είχα άραγε επιλογή. Θα μπορούσα να τα έχω κάνει όλα αλλιώς Θα μπορούσα να έχω ποτέ αντισταθεί στον πατέρα και τις νόρμες μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας Θα μπορούσα να στεναχωρήσω τη μάνα μου Θα μπορούσα να έχω γίνει ποτέ “ανήθικη”, να έχω συνάψει δηλαδή προγαμιαίες σχέσεις και να δοκιμάσω ελευθερίες που τα σημερινά κορίτσια απολαμβάνουν ασυζητητί Θα μπορούσα να έχω ακολουθήσει στις αρχές του ’70 έναν τέτοιο τρόπο ζωής χωρίς τον φόβο πως θα με σφάξει ο πατέρας μου, χωρίς τύψεις και φόβο πως ρισκάρω το μέλλον και την επιβίωσή μου, όντας, απλά, γυναίκα
Ο Γιώργος ήταν υπέροχος άνθρωπος. Καρδιά μάλαμα. Και με αγάπησε. Αλλά η αλήθεια είναι πως εγώ δεν τον αγάπησα ποτέ έτσι όπως πρέπει να αγαπάει μια γυναίκα τον άντρα της. Ήταν απλά η σωτηρία από την δυναστεία του πατέρα μου. Το αντίθετο του πατέρα μου. Δεν έζησα τον έρωτα, την αγάπη, το πάθος, όπως τον περιέγραφαν στις νουβέλες που διάβαζα κρυφά στα αγγλικά, γλώσσα που έμαθα για να μπορώ να φέρνω “περίεργα” βιβλία στο σπίτι και να διαβάζω ό,τι τραβάει η ψυχή μου χωρίς έλεγχο και λογοκρισία. Τον Γιώργο τον ένιωσα φίλο. Συνεργάτη στην δουλειά “οικογένεια” που αναλάβαμε παρέα. Συγχρόνως όμως τον μίσησα γιατί δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι αυτό το κάτι παραπάνω. Στο πρόσωπό του έβλεπα όλα αυτά που ποτέ δεν θα ζήσω και που ποτέ δεν θα νιώσω.
Μάνα μου, έχοντας τώρα περάσει τα 60, με τον άντρα μου νεκρό και τα παιδιά μου παντρεμένα, νιώθω ένα πυκνό κενό να κάθεται πάνω στο στήθος μου και να με πλακώνει. Μέσα στη μοναξιά μου, τώρα που έχω την πολυτέλεια του χρόνου να κάτσω και να σκεφτώ τα όσα έχουν συμβεί, κλαίω. Λυπάμαι και ζητάω συγγνώμη από τη ζωή, από τα παιδιά, τον άντρα και τον εαυτό μου.
Πίστευα πάντα πως ό,τι έκανα ήταν καλώς καμωμένο. Πως έκανα αυτό που έπρεπε. Κι όμως, μάνα, ξέρεις τι αναγνωρίζω τώρα Τα χαμένα όνειρα και τα καταπιεσμένα θέλω έσταζαν πίκρα, θυμό, θλίψη και φαρμάκι στην οικογένεια που δημιούργησα. Τώρα αντιλαμβάνομαι πως τους πλήγωνα, μη συνειδητοποιώντας πως ενώ μπορεί να μην ξέρουν το τι σκέφτομαι, αισθάνονται. Όλα τα άσχημα και αρνητικά έρρεαν ποτάμι από τους πόρους του δέρματός μου. Έγινα με τον καιρό άνθρωπος δεσποτικός άθελά μου. Απαιτούσα πολλά από όλους τους, θύμωνα και κάκιωνα χωρίς να δίνω εξηγήσεις γιατί ενδόμυχα πίστευα πως μου χρωστάνε. Μου χρωστάγανε, μάνα, για την χαμένη, την άλλη ζωή που θα μπορούσα να είχα ζήσει, τη ζωή που θυσίασα για χάρη τους, τη ζωή που μου στέρησε η ύπαρξή τους.
Μάνα δυστύχησα. Απέτυχα. Δεν υπήρξα αρκετά εγωίστρια για να διεκδικήσω τα θέλω μου. Σκέφτηκα τον κόσμο. Εσένα, τον πατέρα. Τον κόσμο και τα πρέπει του. Δεν τόλμησα να γεμίσω το πακέτο που μου προσφέρθηκε την μέρα που με έφερες στον κόσμο με ό,τι στα μάτια τα δικά μου φάνταζε ωραίο, άξιο. Κι εσύ όμως φέρεις ευθύνη. Δεν μου πες, ίσως φοβήθηκες, πως ο εγωισμός σαν έννοια έχει επίτηδες αμαυρωθεί γιατί είναι βλαβερός και μίασμα στα πρέπει και τις νόρμες τις κοινωνίας μας, μιας κοινωνίας που τόσο σθεναρά αντιστέκεται και συνθλίβει τη μονάδα. Πως η μονάδα οφείλει να αντισταθεί, ακόμα και να στεναχωρήσει τους γύρω της προκειμένου να μην δυστυχήσει η ίδια και όλοι όσοι θα βρεθούν στο μέλλον δίπλα της. Άνθρωπος με όνειρα και δίψα του εγώ καταπιεσμένα μπορεί μόνο να δυστυχήσει.
Άργησα να καταλάβω πως μόνο ο ευτυχισμένος εγωιστής με το γεμάτο με ωραία πακέτο, είτε μικρό είτε μεγάλο, θα μπορέσει να προσφέρει ωραία και στον περίγυρο. Ό,τι βάζεις, ό,τι φυλάς εκεί μέσα, αυτό θα προσφέρεις. Εγώ, η κόρη σου, καταρρακώνοντας το εγώ μου, γέμισα με πολλά άσχημα και πρόσφερα άλλα τόσα. Αυτό το μάθημα θα δώσω στα παιδιά μου. Και εύχομαι κάποια μέρα να με συγχωρέσουν.
Σ.σ. Οι νέοι ενηλικιωνόντουσαν εκείνη την εποχή στα 21.
Group: Uncategorized